Zelfcoachen – oud

‘Zelfcoachen’ betekent dat je je laat voeden van binnenuit. Je zoekt niet buiten jezelf naar verlichting en vervulling, maar vindt de bron in jezelf. Daar gaat vaak een zoektocht in de buitenwereld aan vooraf. Gaandeweg kom je erachter dat banen, relaties, financiële zekerheid je niet kunnen brengen wat je zoekt. Je realiseert je dat vervulling en verlichting uiteindelijk niet zijn te vinden in de dimensie van de wereld.
Dat is het moment waarop de zoektocht je naar binnen leidt. Je komt tot de realisatie dat we als mens de dimensie van onze binnenwereld ervaren. Alle gedachten en emoties die voorbijtrekken. Onze prettige en onprettige herinneringen. Onze concepten over onszelf en de wereld die zich in de loop van ons leven hebben ontwikkeld. De oude gedachten- en gedragspatronen waar we in vervallen. Maar ook de nieuwe inzichten en ideeën die opwellen en in ons vorm krijgen. Het is de dimensie van het persoonlijke denken.

Verlichting zoeken in de dimensie van het persoonlijke denken betekent dat je de inhoud van je persoonlijke gedachtesysteem onderzoekt om deze te kunnen transformeren. Wat zijn de oude patronen waar je last van hebt? Welke belemmerende overtuigingen kun je doorzien, en vervangen door andere overtuigingen? Hoe kun je oude wonden helen door bloot te leggen waar ze zijn ontstaan? In deze dimensie maak je gebruik van methoden en technieken om jezelf te helen. Op dit platform zijn veel van dit soort methoden te vinden.

In de binnenwereld is nog een diepere dimensie van die van het persoonlijke denken. Het is de dimensie van het ‘zijn’. Deze dimensie is niet aangetast of beïnvloed door het persoonlijke denken. Het is het bewustzijn dat aanwezig is als stille waarnemer van alle gedachten die je ooit hebt vastgepakt, en alle ervaringen waarmee je je hebt geïdentificeerd. Het is je vormloze, spirituele essentie, die onvergankelijk en onveranderlijk is. Het is de innerlijke stilte van waaruit je gevoed wordt door een intelligentie die jouw persoonlijke intellect overstijgt. Het is de bron van wijsheid en liefde die je zelf ten diepste bent. In de dimensie van het zijn kom je tot de realisatie dat je al bent wat je zoekt. Helen betekent in deze dimensie dat je ziet dat je voorbij de pijn van je persoonlijke denken altijd heel bent.

Bron afbeelding: Eline Sluys

Mentaal lijden ontstaat op het moment dat we vasthouden aan pijnlijke gedachten over het verleden, het heden of de toekomst. We hebben het vermogen om ons het verleden opnieuw voor te stellen. We kunnen in het heden betekenis geven aan wat voorligt. En we kunnen voorstellingen maken over de toekomst. Als we ons afschuwelijke gebeurtenissen opnieuw voorstellen, jagen die ons angst aan. Hetzelfde geldt voor nare gebeurtenissen die we vrezen. En wat er in het heden gebeurt, kan via ons vermogen om te denken een beangstigende lading krijgen.

We hebben de neiging om voorstellingen die ons angst aanjagen vast te houden, zodat we ze kunnen bevechten, interpreteren, of ermee dealen. We denken dat onze negatieve emoties ons iets vertellen over de toekomst, over wat anderen van ons denken, of over wie we zijn als persoon. Daarom willen we ze graag controleren. Maar ze vertellen ons alleen maar wat we geloven over de toekomst, onszelf en anderen.
Er is niets dat we kunnen doen om te voorkomen dat het leven in ons brein angstige herinneringen en projecties triggert. Maar ze hoeven niet tot lijden te leiden als je begrijpt wat die herinneringen en projecties zijn: gedachten die vanzelf weer zullen verdwijnen als je ze niet vastpakt en ze je geen angst laat aanjagen.

Als mensen gaan zien dat hun ervaring gecreëerd wordt door hun eigen denken dat tot leven wordt gebracht door hun bewustzijn, dan worden ze zich bewust van hun eigen vermogen om hun angstige gedachten te laten rusten. Er is niets wat we kunnen doen om het verleden te veranderen of te fiksen. Maar we kunnen wel wakker worden uit de ban van ons angstige denken, en terugkeren in het hier-en-nu. Door de nare emoties die het denken genereert op te vatten uitnodiging om ze te aanvaarden, met rust te laten, en zo te laten passeren.

Bij de dimensie van het zijn gaat het niet om methoden, maar om inzicht in onze ware natuur die vormloos, onvergankelijk en onveranderlijk is. We zien deze ware natuur over het hoofd, omdat we gehypnotiseerd zijn door de wereld van de vormen, en door het drama van onze gedachten, gevoelens, sensaties en waarnemingen. Zolang we ons identificeren met deze ervaringen, emoties en gedachten, lijkt het alsof we gedoemd zijn om op de automatische piloot oude patronen te herhalen. Maar we kunnen loskomen van deze identificatie. We kunnen ons bewust worden van het bewustzijn dat aanwezigheid is als stille waarnemer van alle gedachten die we ooit hebben vastgepakt, en alle ervaringen waarmee we ons hebben geïdentificeerd.

Je bewust worden van het bewustzijn voorbij het persoonlijke denken, is geen kwestie van iets doen, streven of proberen. Innerlijke rust en vrede vind je niet in de dimensies van de wereld en je persoonlijke gedachtesysteem. Het een kwestie van beseffen wat er al is; de realiteit van het zijn achter het illusoire zelf. 

Ieder gevoel van angst, tekortschieten, onzekerheid, ergernis, boosheid is een projectie van je eigen onzekere denken. Iedere keer dat je je kramp als zodanig herkent, word je wakker uit de illusie van je persoonlijke denken. Van je angstige ego. Je keert terug in het hier-en-nu, ontwaakt uit het drama van je gedachten.